Oy to'lishgan tunda ikki juft tana bir birini lazzatlantirish bilan ovvora edi.
Ularning ehtirosi shu qadar jumbushga keldiki suyuklisining olati gulg'unchasiga kirmasdan turib pari to'lg'ona to'lg'ona bo'shanib yubordi.
Ostidagi bu go'zal parivashni lazzatdan to'xtatmaslik uchun olatini qinga to'g'irladiyu bir siltashda qiynalmasdan ichiga kiritib yubordi. Lazzatlanish davomli bo'layotganini ko'rgan pari ovozi va qo'l harakatlari bilan suyuklisiga ehtiros berar edi.
Gulg'unchasidan to'xtovsiz chiqayotgan bol olatni silliq kirib chiqishini ta'minlab turar, har bir siltashdan zavq olayotgan Jo'raboy suyukli pariro'yini to'rt oyoqlab qoydiyu orqasidan turib aloqani davom ettirdi. Lekin oldingidek sekinlik bilan emas, harakatlari juda kuchli, har siltashida olatini bachadonga qadar qadashga harakat qilardi. Shu tezlikni to'xtatmadi va o'z urug'ini gulg'unchaning tubiga joyladi. Mehribonining hali tugatmaganini bilgan Jo'raboy harakatini susaytirdiyu lekin batamom to'xtatmadi.
Hozirgina urug’ otilib chiqqaniga qaramasdan olat oz kuchini yo'qotmagan holda harakat qilardi. bir necha daqiqa o'tsa hamki ikkinchi marotaba urug'ini to'kishga qancha harakat qilmasin buni uddalay olmadi.
Jismonan juda toliqdiyu parisining yoniga yiqildiyu ko'zlari tin oldi.

Islom kundalikni o'qirkan, shim ichida asbobi qadalib og'riq berayotganini his qildi.
Shaxarda bo'sa edi yotoqda sherik topish unchalik muammo emasdi. Lekin bu yerda bunday ishlar qilish uchun kelmagan.
Hayollari har tomonga tarqalib ketdi.
Mehribon opaning “o'g'lim ovqat opkeluvdim” degan gapidan hayolini yiqqan Islom eshik tomon yurarkan, qo'lidagi kundalik yodidan ko'tarildi. Eshikdan kirgan Mehribon opa Islomning qo'lidagi kundalikni ko'rib qo'lidagi ovqat yerga tushdiyu chilparchin bo'ldi.
Nima deyishini bilmasdi, nima qilishini, chiqib ketish yoki kundalikni olishni bilmay qoldi.
Lablari titrarkan beihtiyor barmoqlari bilan kundalikni ko'rsatdi. Shundan so'nggina Islom qo'lida kundalik borligi esiga tushdiyu uni ortiga yashirishga harakat qildi.
Ikkalasi ham hanuz harakatsiz holda qolishdi.
Uyatdan qizarib ketgan Mehribon opa tashqariga chiqdiyu o’z uyi tomon yugurdi.
Yotog'iga yotib yostiqni quchoqlab yig'lardi.
Endi Islomning yuziga qanday qarashni o'ylardi. Qishloqda gap tez tarqaydi, naxot u boshqalarga aytsa, naxot endi sharmanda bo'lsa o'ylardi u yig'idan to'xtamasdan.
Kech kirdi Mehribon opa juda ko'p o'yladi, buyog'iga nima qilishni, Islomga nima deyishni.
Oxiri Islom turgan xona tomon bordi.
Eshikni taqqilatib kirishga izn so'radi.
-Islomjon o'g'lim. Men siz o'ylagandek buzuq ayol emasman…
Islom gapini tugatmasdan gap boshladi
-Mem ham sizni buzuq ayol demadim Mehribon opa.
-to'xtang gapimni gapirib olay iltimos
bu kundalik erim uchun yozganman
hayotimda bo'lib o'tgan eng esda qolarli voqealarni yozgandim. Nima bo'ldiyu qizim kitob o'qishni o'rganib hamma kitoblarni titishni boshladi. Shundan keyin shu javon ichiga yashirib qo'ygandim.
-opa iltimos unday o'ylamang. Siz haqqingizda hech ham yomom hayolga bormadim. Kundalikni shunchaki o'qidim holos.
Men unaqa fikri buzuq, yomon niyatli inson emasman.
Chindan ham Islom yomon hayolga bormagan edi.
Ularning suhbati yarim tungacha bo'ldi.
Bu orada Mohira bir necha marotaba ularning oldiga kelib ketdiyu so'ng onasini kutmasdan uyquga cho'mdi.
Mehribon opa va Islom juda uzoq dardlashishdi. Mehribon opa yelkasidan tog’ ag'darilgandek yengil bo'ldi.
Islom haqida fiklari butkul o'zgardi.
Uning naqadar sof ko'ngilli yigit ekanini bildi. Islom ham hech chalg'imasdan hamsuhbatining dardlarini eshitardi.
Xo'roz qichqirdiyu tong yorishayotganini payqashdi.
Mehribon opa uyi tomon borarkan samimiy ohangda hayrlashdi.
Islom juda yaxshi kayfiyatda edi tuni bilan uxlamagan bo'lsada butun kun tetik yurdi.
Ammo kechga tomon boshida og'riq kuchayib bordi. Bosh og'rig'iga dori qidirib topolmadi.
Nima qilarin bilmay Mehribon opadan so'rash uchun ular tomon bordi.
Uyida dori yo'qligi ammo agar istasa yangi yilda mehmonlar olib kelgan bir shisha aroq borligini, ozgina ichsa tezda uyquga ketishini aytdi.
Oldinlari bayram yoki to'ylarda oz moz ichgan Islom rozi bo'ldi.
Shishani olib xonasiga bordi.
Aroqni berishga berdi gazagiga hechnima bermagani esiga tushgan Mehribon opa yaqinda qilgan baqlajon ikrasi bilan yarimta nob olib Islomni ortidan bordi.
Xona nimqorong'i, piyolaga yarim qilib solingan aroqqa qarab turgan Islom Mehribon opani ko'rdiyu jilmayib. Bir o'zim qanday ichishni bilmay turgandim deb Mehribon opa uchun ham piyola olib quyib berdi.
Oldinlari eri bilan ozgina tamini ko'rgan Mehribon opa Islomga yo'q deyolmadi.
Kechadan qolgan dardlari ochilib, shisha bo'shab ham qoldi. Oxirgi piyola yarim ichildi yoki yo'q ikkalasi ham shira mast bo'lib uxlab qolishdi.
Tong yorishgan, quyosh tepaga ko'tarilgandi. Mehribon opa ko'zlarini ocharkan kimnidir quchog'ida yotganini ko'rib yuragi yorilib ketay dedi. Bu Islom edi ha lekin qanday qilib uni quchog'ida uxlab qoldi ekan bilmasdi.
Turib o'zini epaqaga keltirdiyu xonadan chiqib ketdi. Hechnarsadan behabar Islom uyg'onarkan maktabga borishi kerakligi yodiga tushib apil tapil yuz qo'lini yuvgan bo'lib. Kiyindiyu maktabga yugurdi.
Darslarni zo'rg'a tugatib uyiga borarkan kechagi voqealarni eslashga harakat qildi.
Xonasiga kirib kiyimlarini yechdiyu javon eshigidagi ko'zguda badanidagi tirnashdan qolgan izlarni ko'rib hayratdan yoqa ushladi.
Qancha harakat qilsada oxirgi eslagani aroqning bo'shagan idishi edi holos.